Begonia

Begonia (Begonia) is een uniek kruid wat betreft het aantal soorten en variëteiten, die verschillen in vorm, bloeikleur, grootte en leefgebied. In de Begoniev-familie zijn er vaste planten en eenjarige planten, die worden vertegenwoordigd door kruidachtige planten, dwergstruiken en volwaardige struiken.

Begonia is te vinden in landen met tropische en subtropische klimaten – in Afrika, Amerika en Zuidoost-Azië, en zelfs op het eiland Madagaskar. Begonia-soorten vallen op in verschillende maten en vormen. De kleinste plant kan slechts enkele centimeters hoog zijn en de grootste bereikt de drie meter. Begonia heeft zich aangepast aan verschillende groeiomstandigheden. Het kan groeien in vochtige beboste bodems, en op de wortels van oude bomen, en in spleten van koude rotsen..

Beschrijving van huisbegonia

De Antillen worden beschouwd als de geboorteplaats van begonia’s. De plant werd daar in 1687 ontdekt door leden van een van de wetenschappelijke expedities georganiseerd door Michel Begon. Vervolgens werden toen onbekende planten, gevonden en beschreven door de botanicus uit Frankrijk Charles Plumier, die ook aan deze reis deelnam, naar hem vernoemd..

In de tuinbouw zijn er 125 soorten van deze bloem en een groot aantal hybride vormen, aangezien veredelaars de afgelopen decennia enorm en actief werk hebben verricht. Het totale aantal begonia’s nadert de duizend. Onder deze grote familie vind je decoratieve begonia’s, zowel bloeiend als bladverliezend. Knolachtige grootbloemige begonia’s verkregen door hybridisatie zijn erg populair..

In de tweede helft van de negentiende eeuw werden in verschillende landen nieuwe soorten begonia’s gevonden. Bijvoorbeeld in India – koninklijke begonia, in Peru – Veich begonia, in Bolivia – Pierce’s begonia en Bolivian, in de hooglanden van Zuid-Amerika – knolbegonia. Maar bloemisten en tuinders geven de meeste voorkeur aan de begonia’s van de Belgische variëteiten..

Thuisbegoniaverzorging

Verlichting

Verlichting voor bladverliezende begonia-soorten mag niet erg helder zijn, halfschaduw, vooral in de hete en zonnige zomerperiode, omdat de zonnestralen, wanneer ze de begonia-bladeren raken, brandwonden achterlaten. Bloeiende begonia’s geven op elk moment van het jaar de voorkeur aan helderder licht, maar je moet het beschermen tegen direct zonlicht met een witte doek of tissuepapier en jaloezieën gebruiken.

Temperatuur

Het temperatuurregime voor het bewaren van begonia’s verandert met de seizoenen. In de warme lente- en zomermaanden heeft de plant een temperatuur nodig in het bereik van 20-25 graden, en in de rest van de maanden – van 18 tot 20 graden Celsius..

Lucht vochtigheid

Luchtvochtigheid is van groot belang voor de ontwikkeling van begonia. Het niveau moet constant in de buurt van 60% zijn. Een dergelijke vochtigheid kan worden gehandhaafd met behulp van extra containers met water die naast een kamerplant staan ​​of een speciaal elektrisch apparaat dat de lucht zal bevochtigen. De vloeistof zal constant verdampen en het vereiste vochtgehalte behouden.

Een andere manier om te hydrateren is een bak met vochtig mos of turf, waarin je een pot begonia wilt plaatsen. Maar u zult het spuiten moeten opgeven dat gebruikelijk is voor andere kleuren, omdat begonia van dergelijke waterprocedures kan afsterven. Waterdruppels die op de bladeren van de plant vallen, laten bruine vlekken achter en leiden tot bladverlies..

Water geven

Het water geven van de begonia’s moet overvloedig of matig zijn, afhankelijk van het seizoen. Op warme zomerdagen heeft de plant veel vocht nodig en in koude herfst- en wintertijden wordt de hoeveelheid water en het volume verminderd. Een teveel en gebrek aan vocht in de bodem kan leiden tot negatieve gevolgen. Daarom wordt de volgende watergift alleen aanbevolen als de grond twee centimeter uitdroogt. Water mag niet stagneren in de grond, dus het is noodzakelijk om het volume tijdens irrigatie te regelen. Water voor irrigatie mag alleen worden gezuiverd of ontdooid en ongeveer gelijk aan de luchttemperatuur in de kamer.

De grond

De optimale samenstelling van de grond voor het kweken van huisbegonia: 2-3 delen lommerrijk land, 1 deel zand, zwarte aarde en turf.

Topdressing

Complexe bemesting moet twee keer per maand worden toegepast, vanaf de ontluikende periode van begonia en gedurende de gehele bloeiperiode. Dit geldt voor decoratief bloeiende begonia’s. Maar voor decoratieve bladvertegenwoordigers zijn meststoffen zonder stikstof nodig, omdat deze voedingsstof bijdraagt ​​aan de actieve ontwikkeling van de bladmassa en het bloeiproces remt.

Overdracht

Knolbegonia’s worden in het vroege voorjaar in de grond geplant. Transplantatie van wortelstokbloemsoorten wordt uitgevoerd terwijl de kamerplant groeit. Verplant begonia’s met droge grond niet in een pot of direct na het bevochtigen ervan. Een gunstige tijd voor het verplanten van huisbegonia is de volgende dag na het water geven. Het is de moeite waard om vooraf voor het volume en de samenstelling van het grondmengsel voor een nieuwe bloembak te zorgen. De samenstelling van de grond moet omvatten: zand, turf en zwarte grond in gelijke verhoudingen, evenals twee delen blad- of tuingrond. Op de dag van verplanten mag de grond in de bloembak slechts licht vochtig zijn..

De plant moet met een aarden klomp uit de pot worden gehaald en voorzichtig (met een klein dun stokje) het wortelgedeelte uit de grond worden gehaald. De plant moet enige tijd in een zwakke mangaanoplossing staan ​​(alleen het wortelgedeelte), en dan is het noodzakelijk om beschadigde of rotte delen van de wortel met een scherp mes te verwijderen. Alle kleine wortels die verstrikt zijn in een klomp, evenals zieke delen van grote wortels, zijn onderhevig aan snoei. Het wordt aanbevolen om de snijplaatsen te bestrooien met gemalen actieve kool of houtskool..

Begonia wordt in een nieuwe pot met grondmengsel geplaatst en bijna tot aan de top met aarde besprenkeld, onmiddellijk overvloedig water gegeven. De komende week zal de aarde geleidelijk bezinken, de bovenste laag droogt een beetje uit, waarna je de ontbrekende hoeveelheid aarde kunt toevoegen. Tijdens deze 6-7 dagen wordt er geen water gegeven, ze worden vervangen door dagelijks sproeien.

Snoeien wordt aanbevolen onmiddellijk na het verplanten van begonia’s. Dit bevordert de vorming van een struikvorm en minder vochtverdamping. De begonia moet de eerste week in een nieuwe bak binnen staan, zonder tocht en in schaduwrijke omstandigheden..

Slapende periode

Na de bloei moet de begonia van knolsoorten geleidelijk overgaan in een rustperiode. Om dit te doen, is het noodzakelijk om het aantal en de hoeveelheid water geleidelijk te verminderen totdat het bovengrondse deel van de kamerbloem volledig droog is. Alle gedroogde delen van de plant worden volledig verwijderd en de bloem wordt gedurende 2,5-3 maanden in koele omstandigheden met een temperatuur van 10 tot 12 graden Celsius geplaatst. Tegelijkertijd moet het water geven worden voortgezet, maar in minimale hoeveelheden en zeer zelden..

Kweekmethoden voor thuisbegonia

Het begin van de lente is de meest gunstige tijd voor het fokken van begonia’s..

Groeien uit zaden

Het zaaien van begonia-zaden wordt aanbevolen in de laatste week van de winter of helemaal aan het begin van de lente. Kleine zaden worden in een doos over het oppervlak van de grond verspreid, zonder ze met aarde te pletten, bedekt met glas en in een warme (ongeveer 25 graden Celsius) kamer op een goed verlichte plaats geplaatst. Het water geven van de grond wordt uitgevoerd met behulp van een spray. Voor het zaaien is het raadzaam om vers geoogste zaden te gebruiken, hoewel ze hun ontkieming drie jaar na het verzamelen behouden.

Het plukken van jonge zaailingen wordt twee keer uitgevoerd. De eerste keer – na de vorming van het derde volwaardige blad en de tweede keer – 1,5-2 maanden na het verschijnen van zaailingen. Jonge planten worden overgeplant in kleine individuele potten.

Vanaf het moment dat de zaailingen verschijnen tot begin april is het vanwege de korte daglichturen en het gebrek aan natuurlijk licht noodzakelijk om de planten aan te vullen met fluorescentielampen. Dit is ongeveer 4-5 uur per dag..

Vroeg zaaien (ongeveer in de eerste week van januari) bevordert de vorming van grote knollen en actieve bloei al in het eerste zomerseizoen. Bij laat zaaien worden kleine knollen gevormd (ongeveer 1 centimeter in diameter) en de bloei vindt niet in hetzelfde jaar plaats..

Voortplanting door de knol te delen

De knollen van een volwassen plant moeten in verschillende delen worden gesneden, besprenkeld met gehakte houtskool, laten drogen en vervolgens ontkiemen in zaailingdozen of bloempotten.

Voortplanting door stekken

Er moeten ten minste drie bladeren op de gesneden begonia-steel blijven. Snijplaatsen moeten worden besprenkeld met actieve kool (poeder). Beworteling van de plant vindt binnen een maand plaats bij een temperatuur van minimaal 20 graden en goed vocht in de bodem en lucht. De locatie van de bloem moet in de schaduw staan.

Voortplanting door de struik te verdelen

Bushbegonia’s zijn geschikt voor deze methode. De struik wordt samen met het wortelgedeelte verdeeld en in aparte potten geplant. Op het moment van rooten moet begonia zich in een lichte en warme kamer bevinden..

Voortplanting door de wortelstok te delen

Deze vermeerderingsmethode kan worden gebruikt tijdens de voorjaarstransplantatie van de plant. Na scheiding moet elk deel van de plant een scheut hebben met of zonder knop en wortel. Houtskool wordt gebruikt om de sneden in de wortels te bestuiven om wortelrot te voorkomen. Alle delen van de begonia’s worden in aparte containers geplant en volgen alle regels voor het verzorgen van een bloem in pot.

Ziekten en plagen

Spintmijten, nematoden en bladluizen veroorzaken grote schade aan begonia’s. Grijze schimmel kan ontstaan ​​door het verschijnen van een schimmel. Ongediertebestrijdingsmaatregelen – aangetaste delen snoeien, behandelen met fungiciden.

Ziekten van thuisbegonia zijn mogelijk als gevolg van overtreding van de zorgregels. De meest voorkomende ziekten:

• Verwelking en vallen van knoppen en bladeren – door gebrek aan vocht in de lucht en de bodem.
• Drogen van de toppen van de bladeren – onjuist water geven.
• Bleekheid van de bladmassa – gebrek aan licht.
• Krullen en drogen van bladeren, het verschijnen van witte bloei (tekenen van een schimmelziekte – echte meeldauw) – door een te hoge vochtigheid in de kamer en watercondensatie op de bladeren.

Beheersmaatregelen – regelmatig luchten van de kamer, matige verlichting, tijdige bemesting.

BEGONIA BLOEIKAMER – GROEIEN

Soorten en variëteiten van begonia’s met foto’s en beschrijvingen

Een uniforme classificatie van talrijke soorten en variëteiten van begonia’s is nog niet gemaakt. Vanwege de complexiteit van de wetenschappelijke verdeling van planten van dit geslacht, zijn er in de thematische literatuur alleen voorwaardelijke opties om begonia’s in groepen te verdelen. De classificatie kan gebaseerd zijn op zowel de uiterlijke kenmerken van de plant als de reproductiemethoden. Heel vaak zijn tuinsoorten van deze planten verdeeld in slechts twee hoofdgroepen – met decoratieve bladeren of bloemen. Ze kunnen ook worden ingedeeld volgens de vorm van de wortels (knollen, wortelstokken, oppervlakkige of vezelige wortels).

Een systeem om planten op stamtype te verdelen is vrij gebruikelijk:

• Met rechtopstaand (bossig);
• Dik, liggend of hangend;
• Met dunne hangende of kruipende;
• Soorten-voorlopers van bloeiende hybriden.

Tegelijkertijd is het in de thuisbloementeelt meestal het gemakkelijkst om alle begonia’s te verdelen in planten met elegante bladeren of prachtige bloemen.

Voor binnenteelt zijn hybride vormen van begonia’s het meest geschikt. Zowel bloeiende als bladverliezende plantensoorten hebben decoratieve eigenschappen. Onder de bloeiende soorten zijn er twee categorieën planten. Sommige behoren tot groenblijvende vertegenwoordigers, terwijl anderen gebladerte afwerpen. Evergreens bloeien niet zo effectief als andere soorten, maar ze genieten het hele jaar door van weelderig groen blad. Die exemplaren waarin het gebladerte sterft, hebben een mooie en weelderige bloei, maar vermeerdering van de knol is vereist om de volgende generatie bloemen te laten groeien..

Soorten begonia’s met decoratief blad

Koninklijke begonia (Begonia rex)

Een Indiase look die wordt gewaardeerd om zijn superieure uiterlijk. In de natuur kan het groeien in bergachtige of bosgebieden. Dit type begonia is de basis geworden voor een aantal hybride planten en variëteiten met spectaculair kleurrijk blad. Royal begonia onderscheidt zich door een verdikte wortelstok, die vaak boven het grondoppervlak uitsteekt, evenals indrukwekkende bladeren tot 30 cm lang. Hun breedte kan 20 cm zijn, het oppervlak van het blad kan kaal of licht behaard zijn. Elk blad heeft een asymmetrische vorm, die doet denken aan een afgeschuind hart, en een rand met gekartelde of kleine golven. Naast het indrukwekkende formaat is ook de kleur van de bladeren van decoratieve waarde. Het kan brons, diep karmozijn of bordeaux paars zijn. Sommige soorten hebben vlekken op de bladeren, meestal donkerpaars of lichtzilver. Bij sommige hybriden hebben de bladeren een bijzonder donkere kleur, aangevuld met vlekken en stippen met een karmozijnrode tint. Koninklijke begonia kan ook bloeien, maar de kleine, meestal roze bloemen gaan meestal verloren tegen de achtergrond van grote veelkleurige bladeren.

De meest bekende soorten:

• Cartagena – de basistint van het blad is donkergroen, in het midden zijn bordeauxbruine vlekken die uiteindelijk een pruimachtige tint krijgen. De rand van het blad heeft dezelfde kleur. Daarnaast heeft het blad veel licht zilverachtige vlekjes met een lichtroze ondertoon. Het blad zelf is ovaal en omhuld als een schelp.
• Zilver Groenhart – de bladeren zijn groen aan de randen en in het midden hebben ze een grote zilverachtige vlek en stippen van dezelfde tint. Bladvorm – langwerpig en licht afgeschuind hart.
• Chocolade Crème – de bladeren van de variëteit zijn in een spiraal gedraaid. De kleuring omvat intense pruim, rood-roze en zilverachtige tinten..
• Avondgloed – blad is middelgroot. Het hoofdgedeelte en de rand van elk zijn karmozijnrood gekleurd, terwijl het midden en de aderen groenachtig bruin zijn. De rest van het blad is zilverachtig.
• Hallelujah – grote bladeren, licht gedraaid in een spiraal nabij de bladsteel. Geschilderd in licht lila. In het midden en langs de rand is het blad donkere kers, terwijl er tussenin een groene strook kan zijn met een verstrooiing van zilverachtige stippen.

Naast deze variëteiten zijn er nog vele andere. Een van de meest bekende zijn Benitochiba (gesneden lichte bladeren met contrasterende nerven), Black Fang (bijna zwart fluwelen bladeren met lichtgroene nerven in het midden), Dewdrop (bladplaten met lichte strepen op een gedempte groene achtergrond), Lilian (spiraalbladeren met een bruin centrum, donkere rand en licht centrum), November Frost (groen blad bedekt met rijp), Pearl de Paris (licht blad met een donkere zone langs de nerven en een bleke kersenrand), Regal Menuet (glanzend kersenblad met een lichte donker centrum), Red Tango (blad combineert tinten van kersen en groen), Silver Corxcrew (licht en donkergroen blad met een zilverachtige kersenglans), Titica (licht groenachtig roze blad met donkere nerven), Charm (groen blad met donkere randen en witte stippen), enz..

Begonia bowerae

Ze is esdoornbladig of tijger. Mexicaanse soort, zelden gevonden in de natuurlijke omgeving. Vormt een compacte struik tot 25 cm hoog Behoort tot variëteiten met kruipende scheuten. Er is beharing aan de binnenkant van de bladeren. Het bord zelf is geschilderd in groentinten en versierd met grote bruine vlekken. Er kunnen ook gele vlekken optreden. De vorm van de platen is licht afgeschuind en lijkt ook op een hart. Er zijn kleine tandjes langs de randen. De aderen zijn licht. Bloeiwijzen vormen discrete lichtroze bloemen, losjes op steeltjes. Ze verschijnen meestal in de winter. De soort diende als basis voor de creatie van vele variëteiten, de meest bekende zijn:

• Tijger – de hoogte van de scheuten van de struik is niet meer dan 10 cm Het blad heeft een fluweelachtige textuur en een interessante kleur: bruine vlekken op een felgroene achtergrond. De bruine kleur is geconcentreerd langs de nerven. Bladstelen zijn gevlekt. De bloemen zijn bijna wit.
• Cleopatra – heeft donkere bladeren met een rode of bordeauxrode tegenoverliggende zijde. De aderen zijn bleek. Het belangrijkste kenmerk van de variëteit: de aanwezigheid van villi op de bladbladen die van schaduw veranderen afhankelijk van de verlichting in de kamer.

Koraalbegonia (Begonia corallina)

Grote Braziliaanse dwergstruik. Zelfs als hij in pot wordt gekweekt, kan hij wel een meter hoog worden, maar er zijn ook compactere soorten. De stengels zijn recht en lijken op bamboe. De bladeren zijn iets langwerpig en hebben tanden aan de randen. In lengte kunnen ze 20 cm bereiken, terwijl hun breedte ongeveer 7 cm is.Hun buitenzijde heeft een donkergroene kleur, aangevuld met kleine zilverachtige stippen. Van binnenuit is elk blad lichtgroen. Kleine felroze bloemen vormen trosvormige bloeiwijzen. De steel is ook roze. Bloei begint dichter bij de lente. De meest populaire soorten:

• Luzerne – heeft grote bladeren met tandjes langs de rand. De onderkant van het blad is rood en de buitenkant is groen, met bleke zilverachtige vlekken.
• president Carnot – heeft blad in de vorm van een schild, ingesneden aan de bladsteel. Zeldzame tanden bevinden zich op de rand. De lengte van elk vel bereikt 30 cm (met een breedte van 15 cm). Hun kleur is groen met lichte vlekken..

Begonia carolineifolia

Het wordt beschouwd als een van de oudste plantensoorten; het groeit van nature in de Mexicaanse bossen. Heeft kruipende stengels tot 4 cm dik. In tegenstelling tot de meeste andere soorten heeft het blad een vingerachtige structuur. De lengte van elk blad is niet meer dan 35 cm.De bladbladen zelf zijn donkergroen, met opvallende nerven en een glanzende textuur, en hun bladstelen zijn bruingroen gekleurd. De lichtroze bloemen hebben ook een groenachtige tint. Ze vormen clusterbloeiwijzen die tegen het einde van de winter verschijnen..

Naast de genoemde soorten decoratieve bladbegonia’s, zijn vele andere van groot belang bij bloementelers. Onder hen:

• Belochechnaya – een struik met licht hangende scheuten. Langwerpige groene bladeren op een korte bladsteel zijn bedekt met veel kleine lichtvlekjes. Bloemen zijn groenachtig wit.
• Glimmend – een hoge struik met een groot aantal kale twijgen. Het blad is hartvormig, van boven donkergroen en van binnen licht. Heeft een lange bloeiperiode.
• Bover – struik tot 10 cm hoog. Het blad is donkergroen, met lichtere vlekken.
• Berenklauw – zijn vingerachtige bladeren lijken echt op berenklauw gebladerte. Donkere platen hebben een lichtgroen patroon en een behaarde roodachtige onderkant en bladstelen.
• Geel – heeft grote ovale bladeren tot 20 cm lang. Ze zijn groen van buiten en paars van binnen. De grootte van gele bloemen bereikt 4 cm. De soort wordt vaak gebruikt om hybriden te verkrijgen..
• Keizerlijk gestreept – Mexicaanse begonia met stelen. Het blad is licht, fluweelachtig met donkergroene vlekken, rood aan de zelfkant.
• Roodbladig – Donkergroen aan de buitenkant en donkerrood aan de binnenkant, de bladeren hebben de vorm van het ronde blad van Oost-Indische kers.
• Limmen – ampelachtig uitzicht met glanzend en enigszins scheef blad van helder lichtgroene kleur. Koraal bloemen.
• Metaal – grote puntige bladeren aan de buitenkant hebben een metaalachtige glans en donkere nerven, aan de binnenkant van het blad is er een roodachtig behaard.
• Metselaar – Nieuw-Guinese soorten. Heeft licht gerimpeld felgroen blad, versierd met een donkerbruin patroon in het middengedeelte.

Soorten begonia’s met decoratieve bloemen

Doorbloeiende begonia (Begonia semperflorens)

Vormt kleine struiken tot 60 cm hoog. Tegelijkertijd heeft de plant aan het begin van zijn ontwikkeling rechte stengels, maar naarmate de struik rijpt, gaan ze hangen. Hierdoor kan het uitzicht als een ampel worden gebruikt. Het blad is rond, tot 6 cm lang, met een klein donsje langs de rand. De kleur bevat tinten groen, maar sommige soorten hebben een vage rode tint. De bloemen zijn niet erg groot (tot 2,5 cm), ze kunnen regelmatig of dubbel zijn. Het kleurenpalet omvat wit, roze en rood. De levensduur van elke bloem is erg kort, maar door hun aantal kan de struik zijn decoratieve effect lang behouden..

Onder voorbehoud van alle fijne kneepjes van de zorg, kan zo’n begonia het hele jaar door bloeiwijzen vormen, zelfs in de winter. Zo heeft het zijn naam verdiend. Er zijn meer dan 600 spectaculaire variëteiten van zo’n plant. De belangrijkste zijn:

• Ambergrijs – de grootte van de struik is maximaal 15 cm. De bladeren zijn bruin, de bloemen zijn roze, niet breder dan 3 cm.
• Bicol – kleine groenbladige struiken tot 14 cm hoog. Tweekleurige bloembladen: wit in het midden en roze naar de rand toe.
• Gustav Knaake – vormt struiken met een spreidende kroon tot 30 cm hoog. Het blad is groen, met een rode rand. Karmijnrode bloeiwijzen.
• Carmen – een middelgrote struik versierd met bordeauxbruin blad. Overvloedig bloeiende, roze bloemen.
• Orania – vormt kleine struiken tot 16 cm hoog, groen blad met rode randen. Oranjerode bloemblaadjes.

Veel voorkomende variëteiten zijn onder meer Albert Martin (een dwergvariëteit met karmijnrode bloemen), Bella (gebladerte met een rode rand, roze, zevenbloemige bloeiwijzen), Ball Red (rode bloemen), Kate Teikher (gebladerte met een rode rand, 15-bloemige rode bloeiwijzen), Leila (bloei roze), Linda (roze bloemen, felgroen blad), Othello (middelgrote struik met scharlaken bloemen), Scarletta (dubbele bloemen in verschillende tinten), enz..

Begonia elatior (Begonia x elatior)

Een van de meest aantrekkelijke hybriden, die enorme bekendheid heeft gekregen vanwege de overvloed en schoonheid van haar bloemen. De struiken hebben een gemiddelde hoogte van ongeveer 40 cm, ze zijn opgebouwd uit vrij dikke takken met bladeren in de vorm van harten tot 8 cm lang.De rand van de bladeren is ongelijk. Aan de voorkant zijn ze diepgroen met een glanzende glans en aan de verkeerde kant zijn ze licht en niet meer glanzend. Steeltjes met weelderige bloeiwijzen worden gevormd op de struiken, soms kunnen ze zelfs in de winter verschijnen. De kleur van de bloembladen kan worden gevarieerd. Belangrijkste variëteiten:

• Louise – heeft een crème roze kleur.
• Piccor – een miniatuurstruik met dubbele bloeiwijzen geschilderd in felroze.
• Renaissance – vormt een hogere struik, waarop rode bloemen met talrijke gegolfde bloembladen verschijnen.
• de roos – donkerroze dubbelbloemige bloeiwijzen.
• Schwabenland – een hoge struik met kleine bloemen met een felrode tint.

De lijst met bijzonder populaire variëteiten omvat ook Azotus (grote bloemen met roze tinten), Annebel (bloemen van melkachtige kleur), Bellona (felrode bloembladen), Berlin (dubbele bloemen met een felroze reeks), Goldfinger (crèmekleur), Kyoto (grote witte bloeiwijzen), Cleo (kleine zalmbloemen), Sharlach (rood-oranje tinten), etc..

Ampelachtige begonia (Begonia x tuberhybrida pendula)

Dit type kan gebruikt worden als huis- of tuinplant. Meestal worden manden of potten gebruikt om het te laten groeien. De trapsgewijze stengels zijn letterlijk bezaaid met bloemen. Ze kunnen verschillende gradaties van badstof hebben of slechts één rij bloembladen hebben. Basiskleuren omvatten tinten rood en oranje, geel, wit en roze. Ook hun combinaties zijn mogelijk. Ook de grootte van de bloemen kan variëren. Bloei duurt van de zomer tot de laatste weken van de herfst, waarbij elke bloem tot 10 dagen duurt. De meest bekende soorten:

• Gail – heeft hangende stelen tot 30 cm groot, daarboven puntige bladeren met tanden langs de rand. De grootte van de bloemen is maximaal 3 cm, ze hebben een lichtroze kleur en zijn semi-dubbel.
• Kati – verschilt in fragiele stelen van ongeveer 30 cm lang. Halfgevulde bloemen, medium (ongeveer 3,5 cm), hebben een gele kleur.
• Christie – heeft ook breekbare stelen. Hun lengte bereikt 40 cm.De sneeuwwitte bloemen met verschillende rijen bloembladen in diameter kunnen 4 cm bereiken.
• Roxanne – een kleine struik met stelen niet langer dan 40 cm. De grootte van dubbele bloemen is ongeveer 4 cm, ze hebben een oranje kleur.

De meest bekende hybride variëteiten van decoratieve bloeiende begonia’s

• Amy Jean Bard – miniatuurstruiken tot 12 cm.Bladeren zijn van gemiddelde lengte en groen van kleur. Bloeiwijzen bestaan ​​uit 5 kleine, maar dubbele oranje bloemen.
• Harlekijn – een weelderige struik van 25 cm hoog met groene bladplaten. Zeer grote (tot 12 cm) gele bloemen hebben talrijke bloemblaadjes met een dunne rode rand.
• Gouden Jurk – halfspreidende struiken tot 25 cm hoog. Het blad is bleekgroen. De gele bloemen lijken qua mate van dubbelheid sterk op rozen en hebben een indrukwekkende grootte van wel 20 cm.
• Dayana Vinyard – de grootte van de struik is maximaal 20 cm De bladplaten zijn geverfd in een lichtgroene kleur. Witte bloemen kunnen tot 20 cm groot worden en hebben talrijke golvende bloembladen.
• Eend Rood – een lage struik tot 16 cm groot Het blad heeft een rijke groene tint, dubbele bloemen met een diameter van 10 cm lijken op pioenrozen. Hun kleur is donker bordeaux.
• Camelia Flora – struiken tot 25 cm hoog. De bladeren zijn groen gekleurd en de bloemen zijn roze-wit, hun diameter bereikt 12 cm.
• Crispa Marginata – vormt struiken tot 15 cm groot, het blad is groen, heeft plooien. Bloemen tot 12 cm groot.De buitenste bloembladen zijn gegolfd, hun hoofdkleur is wit, maar langs de rand is er een contrasterende felrode rand.
• Marmorata – de hoogte van de struik is maximaal 20 cm. De bloemen tot 12 cm breed hebben een scharlakenrode kleur met licht, zoals marmervlekken van verschillende intensiteit.
• Feyerflamme – heeft struiken die niet groter zijn dan 20 cm.Het blad is groen, maar de nerven hebben een frambozentint. Kleine bloemen hebben een semi-dubbele structuur en een oranje-roze kleur..