Weigela is een sierplant uit de familie Honeysuckle. Dit geslacht omvat 15 soorten. Het zijn allemaal struiken die hun bladeren laten vallen voor de winter. In de natuur zijn ze te vinden in het zuidoosten van Azië. Ze wonen ook op het eiland Java. Sommige soorten weigela groeien ook in de regio’s van het Verre Oosten..
Weigela’s naam komt van de achternaam van de botanicus en farmacoloog K.E. van Weigel. Van de 15 plantensoorten zijn er ongeveer 7-10 in cultuur te vinden. Op basis daarvan werden heel wat spectaculaire variëteiten verkregen. De schoonheid van de weigela wordt gecombineerd met zijn relatieve pretentie en gemakkelijke reproductie..
Beschreven door weigels
Weigels zijn vochtminnende en schaduwtolerante struiken. Ze vormen rechte scheuten met gesteelde bladeren, die een tegenovergestelde opstelling hebben. De bladmessen hebben een gekartelde of gekartelde rand. Losse bloeiwijzen omvatten trechtervormige of klokvormige bloemen. Soms kunnen de bloemen afzonderlijk worden gerangschikt. Hun grootte is ongeveer 5 cm en de kleur is crème, geel, wit, roze of karmijnrood. Vaak, naarmate de bloem zich ontwikkelt, wordt de aanvankelijk lichte kleur intenser. Doordat de bloemen niet tegelijkertijd bloeien, kunnen zowel lichte als felle bloemen op dezelfde plant staan. Nadat de bloei is voltooid, worden tweekleppige vruchten aan de struik gebonden in de vorm van bolletjes gevuld met kleine zaadjes.
WEIGELA &# 127802; Kenmerken van zorg en teelt / Tuingids
Korte regels voor het kweken van weigela
De tabel toont beknopte regels voor het kweken van weigels in het open veld..
| Landen | Weigels beginnen meestal in het voorjaar met planten. Je moet proberen alle procedures af te ronden voordat de knoppen in de struik beginnen te zwellen.. |
| De grond | Jonge boompjes worden geplant in losse klei of leemachtige grond. Haar reactie kan zowel licht alkalisch als neutraal zijn.. |
| Verlichtingsniveau | Het beste van alles is dat de struik zich aan de zuidkant kan ontwikkelen. Fel licht zal bijdragen aan de schoonheid en overvloed van bloei, evenals de verzadiging van de kleur van bloemen.. |
| Bewateringsmodus | Struiken hebben alleen water nodig tijdens perioden van ernstige droogte. Water geven moet overvloedig zijn. |
| Topdressing | Weigels voeren regelmatig een topdressing van struiken uit. Elk mengsel dat kalium en fosfor bevat, evenals stikstof, is voldoende.. |
| Bloeien | Veel soorten weigela bloeien twee keer per jaar. De eerste, de meest voorkomende golf, begint half mei. De tweede golf vindt plaats in augustus en gaat door tot de vroege herfst. |
| Reproductie | Stekken, zaden, laagjes. |
| Ongedierte | Bladluizen, rupsen, spintmijten, trips, beren, meikeverlarven. |
| Ziekten | Grijze rot, vlekken, roest. |
Weigels planten in de volle grond
De beste tijd om te planten
Weigels beginnen meestal in het voorjaar met planten en proberen al het werk op tijd af te ronden. Je moet proberen alle procedures te voltooien voordat de knoppen in de struik beginnen te zwellen. Maar tegelijkertijd zou de aarde al voldoende moeten opwarmen: alleen in dit geval zal de struik op de beste manier wortelen. Als je in de herfst weigela gaat planten, heeft de struik geen tijd om wortel te schieten en zal hij afsterven.
Om de weigel te plaatsen, kiezen ze een verhoogde plaats, beschermd tegen de koude wind, anders zullen frequente tocht en ijsvlagen leiden tot het laten vallen van knoppen en bloemen. Het beste van alles is dat de struik zich kan ontwikkelen vanaf de zuidkant van elke structuur of omheining. Fel licht zal bijdragen aan de schoonheid en overvloed van de bloei, evenals de verzadiging van de kleur van de bloemen. Struiken mogen niet in de laaglanden worden geplaatst – in dit geval neemt het risico op bevriezing van planten toe.
Voor beplanting in de tuin worden alleen planten gebruikt die niet jonger zijn dan 3 jaar. Jonge boompjes worden geplant in losse klei of leemachtige grond. Haar reactie kan zowel licht alkalisch als neutraal zijn. De enige uitzondering is de Middendorf-soort, die kan groeien in lichtzure grond met een hoog veengehalte..
Als de weigela-struik in de herfst is gekocht, kunt u deze tot de lente bewaren. De eerste manier is om de zaailing in de tuin in te graven en onder een hoek te plaatsen. Hiermee kunt u de takken van de plant met aarde bedekken en in het voorjaar de struik uitgraven en verplanten zoals verwacht. Als deze methode niet geschikt is, kunt u de zaailing in een geschikte container planten en thuis bewaren. De struik in de container wordt matig bewaterd. Nadat het blad is gevallen, wordt het overgebracht naar een koele (niet meer dan 6 graden) plaats. Inhoud is acceptabel, zelfs bij lage negatieve temperaturen. Tijdens deze periode wordt de struik slechts af en toe bewaterd om te voorkomen dat de aarde uitdroogt. Dichter bij de lente, na het opzwellen van de knoppen, wordt de plant weer aan het licht gebracht en vaker water gegeven. Tegen april kan de plant worden gevoed en tegen eind mei kan hij in de tuin worden getransplanteerd..
Landingsfuncties
De diepte van het gat voor het planten van een weigela-struik moet ongeveer 40 cm zijn.In arme grond moet de maat worden vergroot. In dit geval wordt niet alleen een drainagelaag (ongeveer 15 cm) op de bodem van de put gelegd, maar ook een laag vruchtbare grond. De drainage kan baksteenpuin, fijn grind of zand zijn. Compost kan als voedingslaag worden gebruikt door er nitrophoska aan toe te voegen (voor 1,5 emmer ongeveer 100 g). Om de aanpassing van de plant op een nieuwe plek te vergemakkelijken, kunnen de wortels van de zaailing worden behandeld met wortelstimulerende middelen..
De afstand tussen de struiken is direct afhankelijk van hun grootte. Gevallen van middelgrote variëteiten, waarvan de hoogte niet groter is dan 1 m, kunnen op een afstand van ongeveer 80 cm van elkaar worden geplaatst. Als volwassen planten tot 2,5 m kunnen groeien, moet de onderlinge afstand minimaal 1,5-2 m . zijn.
Tijdens het planten moeten de wortels van de zaailing worden rechtgetrokken. Ze worden geleidelijk en voorzichtig besprenkeld met aarde en licht aangedrukt om holtes te voorkomen. De wortelhals van de struik kan slechts 1-2 cm worden begraven, dus na het besproeien en krimpen van de aarde moet deze op grondniveau zijn. Water geven wordt uitgevoerd na het verplanten en vervolgens wordt het gebied rond de struik gemulleerd.
Soms worden tijdens het planten de weigela-scheuten van de struik met de helft ingekort. Als de plant al in bloei staat, hoeft er niet gesnoeid te worden. De eerste weken na het verplanten is het raadzaam om de struiken te verduisteren..
Weigela verzorging in de tuin
Zorgen voor een weigela is geen probleem, zelfs niet voor een beginnende bloemist. Maar om de plant decoratief te laten zijn en rijkelijk te bloeien, mag deze niet volledig onbeheerd worden achtergelaten. Struiken hebben alleen water nodig tijdens perioden van ernstige droogte. Water moet overvloedig zijn, maar als de struik wordt gemulleerd, kan hun aantal worden verminderd. Verminder na de bloei de watergift en vergeet niet dat weigela niet van stilstaand water aan de wortels houdt..
Het gebied naast de struik moet periodiek worden ontdaan van onkruid en ook worden losgemaakt. De diepte van het losmaken mag niet groter zijn dan de helft van de bajonet van de schop: het wortelsysteem van de weigel bevindt zich dicht bij het aardoppervlak.
Topdressing
Weigels voeren regelmatig een topdressing van struiken uit. Als er voor het planten voedingsstoffen (compost, nitrofosfaat) aan de grond zijn toegevoegd, kun je ongeveer 2 jaar het voeren vergeten: deze stoffen zijn voldoende voor de plant gedurende ongeveer deze periode. Vanaf het 3e jaar, in de lente, beginnen ze de struik te voeden met minerale verbindingen. Elk mengsel dat kalium en fosfor bevat, evenals stikstof, is voldoende..
Vanaf het einde van de lente, tijdens de periode van knopvorming, worden de struiken opnieuw gevoed met formuleringen zonder stikstof (superfosfaat, kaliumsulfaat, enz.). Hierdoor zal de weigela langer en weelderiger bloeien en zal het ook helpen de scheuten te versterken. De laatste topdressing van het seizoen wordt in de herfst uitgevoerd, waarbij de grond wordt opgegraven. Er wordt houtas in geïntroduceerd (ongeveer 200 g per 1 vierkante meter) of speciale meststoffen die zijn ontworpen voor herfstvoeding. Ze worden binnengebracht volgens de instructies.
Snoeien
Weigela vereist periodieke snoei om de gezondheid te behouden. Jonge struiken worden alleen voor sanitaire doeleinden gesnoeid: helemaal aan het begin van de lente worden beschadigde of zieke scheuten verwijderd, evenals die welke bijdragen aan de verdikking van de struik.
Volwassen exemplaren hebben vorm nodig. Deze snoei wordt uitgevoerd na het einde van de voorjaarsbloei, rond het midden van de zomer. De procedure moet worden voltooid voordat er nieuwe scheuten in de struik verschijnen. Het is op deze takken aan het einde van de zomer dat bloemen weer verschijnen, dus als ze geen tijd hadden om de struik op het juiste moment te knippen, raken ze hem pas volgend jaar aan.
Oudere struiken worden om de 3 jaar vernieuwd, waarbij alle scheuten die ouder zijn dan 3 jaar worden afgesneden. De resterende scheuten worden met een derde afgesneden. In sommige gevallen worden alle takken van weigels afgesneden, maar zelfs na diep snoeien wordt de struik snel genoeg hersteld.
Als de takken van de weigela bevroren zijn, worden ze afgesneden op een hoogte van 10 cm.Levende knoppen aan de wortels kunnen verse scheuten geven. Het wordt aanbevolen om de snijplaatsen met een tuinveld te verwerken..
Weigela: planten, vertrekken, overwinteren
Bloeien
Veel soorten weigela bloeien twee keer per jaar. Tijdens deze periodes is de struik bedekt met elegante bloemen. De eerste, de meest voorkomende golf, begint half mei. De duur ervan is ongeveer een maand. Bloemen in deze periode worden gevormd op de takken van vorig jaar. De tweede golf vindt plaats in augustus en duurt tot het vroege najaar. Deze keer bloeit weigela minder weelderig, maar de knoppen worden al gevormd op verse scheuten van het huidige seizoen..
Weigela bloeit niet alleen vanwege fouten in de zorg – verkeerde plantplaats, gebrek aan bemesting of plagen.
Weigela na de bloei
Zaad collectie
Weigela-zaden rijpen aan het begin van de herfst, maar ze moeten pas in oktober worden geoogst, wanneer de capsules al beginnen te barsten. Om te voorkomen dat de zaden op de grond vallen, kun je het benodigde aantal dozen voorverpakken in een dunne doek en deze op een tak bevestigen. Na het rijpen worden de dozen afgesneden en in de kamer gebracht. Daar worden ze uit stoffen zakjes gehaald en worden de rijpe zaden op papier gegoten. Nadat ze de zaden hebben laten drogen, worden ze in papieren zakken gegoten, waarbij ze de kenmerken van de struik en de datum van verzameling erop ondertekenen. In deze vorm kunnen de zaden tot het voorjaar op een droge, donkere plaats worden bewaard. Hun kiemkracht zal alleen de eerste paar jaar aanhouden. Planten die uit dergelijk zaad zijn verkregen, erven mogelijk niet de ouderlijke eigenschappen..
Overwinteringsperiode
Begin november, wanneer bladeren uit de struiken vliegen, is het gebied rond de stengel van de weigel bedekt met aarde en vormt een heuvel tot 20 cm hoog.De takken van de plant zijn naar de grond gebogen en stevig vastgemaakt. Vervolgens moet de weigel worden afgedekt met een afdekmateriaal of vellen dakbedekking, waarbij de beschutting zodanig wordt bevestigd dat de wind deze niet kan afscheuren. Als je de takken niet kunt buigen, kun je ze rechtop afdekken. Om dit te doen, wordt de struik vastgebonden met een touw, in een poging de scheuten strak genoeg aan te spannen. De gebonden struik wordt dan omgeven door een metalen of plastic net. De binnenkant van de resulterende cilinder is gevuld met droog gebladerte. Van bovenaf is de structuur bedekt met een dichte laag afdekmateriaal. Deze procedure helpt ook om plantentakken te beschermen tegen vervorming onder een laag sneeuw..
Hoe ouder de weigela-struik, hoe meer winterhardheid deze heeft. In de zuidelijke regio’s overwintert de plant zonder beschutting..
Weigela-kweekmethoden
Groeien uit zaden
Weigela wordt gemakkelijk vermeerderd door zaden, hoewel de hoogste kiemkracht pas in het eerste jaar van opslag wordt waargenomen. Voor het zaaien is het niet nodig om kassen of de zaailingmethode te gebruiken: de eenvoudigste manier is om zelf te zaaien, wat de hoofdplant geeft. In de lente, wanneer de zaden die in de grond zijn gevallen beginnen te ontkiemen, blijven enkele van de sterkste scheuten over en worden de rest verwijderd. De geselecteerde planten moeten ongeveer 2 jaar worden gekweekt, in het voorjaar worden ze op de gekozen plaats geplant. Maar de kenmerken van het ras met deze kweekmethode blijven mogelijk niet behouden..
Om zelf te zaaien, heeft u een schaduwrijke hoek van de tuin nodig. De zaden worden oppervlakkig verspreid, licht besprenkeld met zand, vervolgens verdicht en bevochtigd. Als het zaaien in het voorjaar wordt uitgevoerd, zijn de zaailingen bedekt met folie. De spruiten verschijnen binnen 3 weken. In de winter moeten planten licht worden afgedekt. Dergelijke weigels beginnen pas 4-5 jaar te bloeien. Indien nodig kunt u zaailingen laten groeien voordat u thuis plant..
Voortplanting door stekken
WEIGELA. Voortplanting door stekken na de bloei
Om het verlies van waardevolle variëteiten te voorkomen, moeten vegetatieve vermeerderingsmethoden worden gebruikt. In deze hoedanigheid worden stekken, gelaagdheid en jonge takken die zich uit de stronk uitstrekken, gebruikt. Als stekken kun je zowel groene verse scheuten van het lopende jaar gebruiken (ze worden helemaal eind juni gesneden) als stekken van vorig seizoen die gedeeltelijk houtachtig zijn geworden (ze worden in het vroege voorjaar gesneden, voordat de sapstroom begint ). Wortelscheuten zijn ook geschikt om te enten..
De lengte van het segment moet ongeveer 10-15 cm zijn, het gebladerte, dat zich in het onderste deel van de segmenten bevindt, moet worden verwijderd en de bovenste platen moeten ongeveer 2 keer worden ingekort. De onderste snede wordt enkele uren in een wortelvormingsstimulator gehouden en vervolgens wordt de behandelde stek geplant in een turf-zandmengsel. Op het oppervlak van de ondergrond moet een laag zand van 4 cm worden gelegd. Tegelijkertijd wordt het snijden zelf slechts 1 cm begraven, elke zaailing is bedekt met een transparante container om kasomstandigheden te creëren. Elke dag wordt de shelter kort verwijderd om de grond te ventileren en indien nodig water te geven..
Na volledige beworteling kunnen de planten in containers worden getransplanteerd. Wanneer de zaailingen beginnen te ontkiemen, worden ze geknepen voor meer uitloop. Als onderdeel van de verzorging worden de struiken bewaterd en gevoerd. Je kunt ze 2-3 jaar naar een vaste plaats overbrengen, wanneer er minimaal 3 volwaardige scheuten tot 80 cm hoog op de planten worden gevormd.
Voortplanting door gelaagdheid
Buig voor de vorming van een laag uit de struik een sterke onderste tak. Op de plaats waar het de grond raakt, is de bast licht ingesneden. Daarna wordt de tak op de grond gefixeerd en bedekt met aarde. De stekken moeten volgend voorjaar volledig beworteld zijn, maar het herplanten van een dergelijke plant naar zijn definitieve plaats is pas nodig als deze 3 jaar oud is..
Ziekten en plagen
Bladluizen en rupsen kunnen op de weigel verschijnen en aan het gebladerte van de struik knagen. Tijdens perioden van ernstige droogte nestelen zich soms spintmijten of trips op planten, maar tegen die tijd heeft de struik meestal tijd om te bloeien. Hiermee kunt u vrijelijk gespecialiseerde of folkremedies tegen insecten gebruiken. De meeste insecticidepreparaten zijn gebaseerd op sterke chemicaliën, dus velen proberen ongedierte te verwijderen met zachtere methoden. Kleine laesies kunnen bijvoorbeeld worden behandeld met infusies van brandende planten: alsem, knoflook of infusie van hete peper.
Als het gebladerte van de zaailingen geel wordt en verdort, kan ondergronds ongedierte de oorzaak zijn. Onder hen zijn beren en keverlarven. Meestal komen dergelijke plagen de grond binnen in humus of compost. Om ondergrondse insecten te vernietigen, wordt de grond gemorst met een oplossing van Karbofos, Aktara of andere soortgelijke preparaten.
Weigela kan last hebben van grijze schimmel en kan soms worden aangetast door vlekken en roest. Bestrijd schimmelziekten of bacteriële infecties met behulp van Bordeaux-vloeistof (u kunt het zelf bereiden door kopersulfaat te mengen met kalkmelk). Als preventieve maatregel kunnen de struiken tijdens de bladvorming worden behandeld met een 3% Topsin-oplossing..
Soorten en variëteiten van weigela met foto’s en namen
Op de middelste breedtegraden worden weigels het vaakst gekweekt, die meer vorstbestendig zijn. Deze omvatten het volgende:
Weigela vroeg (Weigela praecox)
Verre Oosten uitzicht. Weigela praecox vormt struiken van 2 meter lang met een bolvormige kroon. De bladeren van deze soort zijn licht behaard. In bloeiwijzen bloeien 2-3 bloemen. Aan de buitenkant zijn ze roze van kleur. De bloemkeelholte is lichtgeel en de knoppen zijn paars gekleurd. Bloeiwijzen worden gevormd op verse zijscheuten. Bloei vindt plaats eind mei en duurt ongeveer 2-4 weken. Deze soort heeft een bonte (bonte) vorm. Dergelijke struiken hebben gele stippen op groene bladeren, die in de zomer een romige tint krijgen..
Weigela Florida
Of bloeiende weigela. De soort vormt hoge struiken tot 3 m. Weigela florida heeft behaarde scheuten. Op het gekartelde blad is ook pluis aanwezig. Aan de voorkant van het laken bevinden de haren zich langs de hoofdader en aan de zelfkant – langs alle aderen. De bloeiwijzen bevatten maximaal 4 bloemen met een dieproze kleur. Bloei vindt plaats aan het einde van mei en duurt ongeveer 3 weken. Een van de meest populaire vormen van dergelijke weigela:
- Alba – dwerg weigela met witte bloemen die roze worden als ze bloeien.
- Variegata – bonte vorm, gekenmerkt door een hoge vorstbestendigheid. Het gebladerte van dergelijke struiken is klein en hun roze bloemen vormen kwastvormige bloeiwijzen.
- Victoria – vormt 1 meter lange struiken met bordeauxrode bladeren en karmozijnrode bloemen.
- Paars of rood – vormt brede struiken tot 1,5 m hoog Het blad is roodbruin gekleurd en roze bloemen worden aangevuld met een gele keel. Ze verschijnen in de vroege zomer. Er is ook de cultivar Nana Purpurea, die lijkt op deze vorm maar een kleinere maat heeft..
- Roze – aan de buitenkant hebben de bloemen een karmijnroze kleur, en aan de binnenkant zijn ze bijna wit.
Weigela-hybride (Weigela hybrida)
Deze groep omvat hybriden die zijn verkregen door verschillende weigels te kruisen. Het zijn deze planten die het meest worden gebruikt om tuinen te versieren. Ze vormen uitgestrekte struiken met een hoogte van ongeveer 1,5 m. Weigela hybrida onderscheidt zich door zijn spectaculaire bloei. De buisvormige bloemen worden verzameld in middelgrote en losse bloeiwijzen of bevinden zich afzonderlijk. Hun kleur is afhankelijk van de variëteit en is lila, roze, roodpaars, paars of wit. Belangrijkste variëteiten:
- Bristol Ruby Is een Amerikaanse variëteit verkregen in het midden van de 20e eeuw. De hoogte van de struiken kan oplopen tot 3 m, maar de kroonbreedte is meestal groter. Het blad is heldergroen gekleurd. De roze bloemen zijn versierd met een robijnrode rand en kunnen een oranje hart hebben. De struik heeft een snelle groeisnelheid. Bloei vindt plaats eind juni.
- Rode Prins Is een ander Amerikaans ras met een kleinere maat. De hoogte van de struiken bereikt 1,5 m.Deze weigela onderscheidt zich door hangende scheuten, heeft groen blad en felrode bloemen.
Weigela middendorff (Weigela middendorffiana)
Vormt struiken tot 1,5 m hoog. De soort leeft in bossen in het oosten van Eurazië. Weigela middendorffiana heeft opwaarts gerichte scheuten en grote gele bloemen versierd met oranje stippen op de keel. De grootte van de bloemen bereikt 4 cm, ze kunnen kleine bloeiwijzen vormen of één voor één bloeien. Bloei vindt twee keer per jaar plaats.
Naast de soorten die worden vermeld in tuinieren, zijn de volgende soorten weigels te vinden:
- Koreaans – Japanse soort, gecultiveerde vorm bereikt een hoogte van ongeveer 1,5 m, bloemen met roze tinten veranderen van kleur naarmate ze zich ontwikkelen (van vrij licht tot helderder).
- Maksimovich – een andere Japanse soort, bloemen zijn geschilderd in een delicate gele tint. Bloei is niet te weelderig.
- Uitbundig bloeiend – deze soort leeft in de hooglanden. De hoogte van de struiken bereikt 3 m. De bloemen hebben een felrode kleur en worden dan helderder.
- Mooi hoor – endemische soorten met paarsroze bloemen.
- Sadovaya – vormt 1 meter lange struiken met karmijnroze bloemen. Volwassen struiken zijn meer winterhard dan jonge. Er is ook een witbloemige vorm van zo’n weigela.
- Japans – Japans uitzicht op de bergen tot 1 m hoogte. De bloemen zijn karmijnkleurig.
Weigela. Bloei en soorten.